TREXTA'DA ULUSLARARASI KAMPANYA BÜYÜYOR

Trexta'nın işçilerin temel hakkı olan sendikal örgütlenme özgürlüğüne saygı göstermemesi ve sendikalı işçilerin haklarını kabul etmemesi ve Ağustos ayından bu yana 32 sendika üyesini işten çıkarması üzerine başlatılan Uluslar arası kampanya giderek genişlemekte ve yeni boyutlar kazanmaktadır.

Uluslar arası Metal İşçileri Federasyonu ve Nokia'da örgütlü bulunan 4 sendikanın ortak açıklamasının ardından ABD'deki etkili işçi hakları kurumu olan ILRF de Trexta yönetimini uyarmış ve bu hafta ABD basına da yansıması beklenen tüketicileri bilgilendirme kampanyası başlatma hazırlığındadır.

Asya'da Trexta'nın ürünlerini üreten ve satan ülkelerde de ATNC adlı Asyalı sendikaların başlattığı bilgilendirme ve imza kampanyası da devam etmektedir.

Bu çalışmalar sonucunda Nokia'nın ardından Apple da meseleyi inceleyeceğini açıklamıştır. Sendikalar ve kitle örgütleri bu açıklamaların peşini bırakmayacaklarını ve takip edeceklerini de bildirmiştir.

Trexta'nın üretim yapan ve mevcut zenginliği yaratan işçiler üzerinde baskı kurması nedeniyle Uluslar arası kampanya yalnızca müşteriler ve tüketiciler nezdindeki çalışmalarla sınırlı kalmayacak, Trexta'nın kendi markasıyla üretimini yaptığını ürünlerin çeşitli ülkelerdeki satışlarını yapan mağaza zincirlerine yönelik de çalışmamız başlamıştır. Bu temelde Belçika'da sendikaların ve CCC ve goodelectronics gibi tüketici kitle örgütlerinin ortak platformu olan achACT tarafından Belçika'da Trexta ürünleri satan FNAC şirketinin yönetimine, Stephane Mangin'a mektup göndererek Trexta yönetiminin sendikalı işçiler üzerinde baskı kurduğu, temel haklara uygun üretim yapmadığı açıklanmış ve Trexta ürünlerini satmama kararı almaları çağrısında bulunmuştur.

Uluslar arası kampanyanın bu yeni boyutu yakında diğer ülkelere de yayılacaktır.

Deri İş Sendikası elbette bir firmanın zarar görmesini istemez ancak işçi haklarına saygı göstermeyen, imzaladığı uluslar arası anlaşmaları ve anayasal hakları yerine getirmeyen Trexta olumlu adım atmadığı sürece Uluslar arası alanda ve ulusal kamuoyunda kampanyasını genişleterek sürdürecektir.

Trexta işçileriyle dayanışma için imza kampanyasına destek ver

Çerkezköy'de Trexta firmasında sendikalaşma mücadelesi veren işçilerin mücadelesine uluslar arası destek büyüyor. http://www.change.org/petitions/ceo-trexta-turkey-we-urge-trexta-management-to-respect-basic-workers-rights# adresindeki metni imzalayalım.
Uluslar arası Metal İşçileri Federasyonu ve Nokia'da örgütlü bulunan 4 Finlandiyalı sendikanın ortak açıklamasının ardından ABD merkezli ILRF (Uluslararası İşçi Hakları Forumu) da  Trexta işverenine mektup göndererek işçilerin temel haklarına saygı gösterilmesi gerektiği, aksi halde ABD genelinde tüketicilere yönelik bilinçlendirme-bilgilendirme kampanyasına başlayacakları uyarısında bulundu. ABD'nin etkin kurumlarından olan ILRF mektubun birer örneğini Trexta'nın müşterilerine de iletti.
Hindistan ve Çin'de fabrikaları olan Trexta'nın sendikalı işçilere yönelik baskılarına karşı Asya genelinde faaliyet yürüten ATNC (Asya Çok Uluslu Şirketleri İzleme Ağı) da online imza kampanyası başlatarak trexta yönetimine sendikayı tanıma, haksız yere işten atılan sendikalı işçileri işe geri alma ve işçilerin haklarına saygı gösterme çağrısında bulundu.
Trexta yönetimi marka imajını korumak ve müşterilerini kaybetmek istemiyorsa Deri-İş Sendikası üyesi işçilerin anayasal ve evrensel hakkı olan sendikalaşma hakkına yönelik baskılara son vermesi ve sendikanın taleplerine kulak vermesi gerekmektedir. Aksi halde kampanya artan destekle daha da güçlenecektir

11 İŞÇİ KARDEŞİMİZ İHMALLERİN KURBANI! İşçi ölümleri toplu katliama dönüştü! Sessiz kalınmasın!

Dün 11 işçinin Esenyurt’taki bir AVM inşaatında 21.00 sıralarında yattıkları çadırda çıkan yangın ve dumandan zehirlenmesi sonucu ölmesinin üzerine söylenecek tek söz bunun adının katliam olduğudur. En çok işçi ölümlerinin yaşandığı inşaat sektörünün özellikle İstanbul’daki hızlı gelişimiyle birlikte artması dikkat çekicidir. İşçilerin herkesin gözü önünde adeta toplu ölümlere gönderilmesine yol açan etkenlerin büyük bölümünde firmaların ve onları denetleyen kamu kuruluşlarının ilgisizliği yatmaktadır. Esenyurt’ta yaşanan katliam denebilecek ölümler ülkemizde pek çok yerde aslında benzer ölümlerin olabilmesinin an meselesi olduğunu göstermektedir.
              Yaşanan ölümlerde işçi sağlığı ve güvenliği ile ilgili yasal önlemlere firmaların riayet etmedikleri anlaşılmaktadır. Geçtiğimiz 26 Şubat’ta 10 işçinin baraj sularında hayatını kaybetmesinin ardında hep ihmaller zincirinin ortaya çıkması tesadüfi değildir.
              Bu yılın Ocak ayında 62 işçi, Şubat ayında 42 işçi hayatını kaybetmiştir. İşçilerin barınma sorununun iş cinayetlerinin de nedeni olduğu açıktır. Barınma sorununun çalışma hayatının bir parçasıdır ancak çalışırken ölen işçiler barınırken de korunamamaktadır. İşçilerin canlarını orta koyarak her türlü zorluğa katlanmak zorunda kalmları ve ölen işçilerin çoğunun memleketlerinden çalışmak zorunda oldukları için gelmeleri, ölenler arasında van depremi nedeniyle göç edenlerin bulunması oldukça hazin bir tablodur.
              Başta işçilerin ailelerine ve yakınlarına baş sağlığı ve sabır diliyor, yaşanan ölümlere sessiz kalınmadan sorumluluların hak ettiği cezayı almaları için emek örgütlerini seslerini yükseltmeye çağırıyoruz

Ekmek ve Gül İstiyoruz!

“Ekmek ve Gül İstiyoruz” Amerika’da grev yapan tekstil işçilerinin grevinde kadın işçilerin talebiydi. Kadın işçiler ekmek istiyorlardı, ekmek davalarını savunuyorlar, daha insanca yaşanabilir bir ücret ve hak talep ediyorlardı. Ama bunlar yetmezdi, kadın işçiler gül de istiyordu. Burada gül, sadece bir çiçek değildi. Kadın işçiler insanca muamele görmek istiyordu. Ezilmeye, baskı görmeye, ayrımcılığa karşı çıkıyorlardı.

Kadın işçiler bugün de hem emeğinin karşılığını talep ediyor hem de işyerinde ve ev içinde saygı talep ediyorlar. Şiddet görmek, ikinci sınıf muameleye maruz kalmak istemiyorlar.

Kadın işçiler uyku dışında sürekli çalışmak zorundadır. İşyerinde yoğun şekilde çalışmasına karşın hak ettiği ücreti alamaz, hakaretlere-tacizlere maruz kalır. Tüm gün alınteri döküp yorulması yeterli sayılmaz, eve geldiğinde de çalışmaya devam eder. Eve getirdiği para küçümsenir. Sadece katkı sayılır. Kazandığı paranın harcaması dahi kendi ellerinde değildir. Eşi, babası kazandığını kahvede, meyhanede harcar, ya kadın?

Eşi, babası, erkek çocuğu gibi akşam dinlenemez, yemek yapar, temizlik yapar, çamaşır-bulaşık yıkar. Gündüz patronun akşam erkeğin hizmetindedir. Bu da yeterli sayılmaz. Sokağa çıktığında da rahat bırakılmaz. Zaten arkadaşlarıyla bir araya gelebileceği, sosyalleşeceği yerler yoktur, sokakta da tacize uğrar, rahat yürüyemez, her yaptığına, her söylediğine dikkat etmek zorundadır. Ya kendisi ya da bir tanıdığı şiddete uğrar, kadına şiddet ülkemizde derin yaralardan biri haline gelmiştir.

Ancak bu durum böyle gidemez. Kadın işçiler hem ekmek hem gül istemeye devam edecekler. Sendikalı olacaklar.

Sendikalı olmak güçlü olmaktır, haklarını bilmektir, kendini ezdirmemektedir.

Sendika dayanışmadır. Dayanışmaya ihtiyaç duymuyor muyuz? Derdini anlayacak, kendisine yardım edecek, destek verecek kişilere ne kadar özlem duyuyoruz değil mi? İyi günde (düğünde, doğumda), kötü günde (hastalıkta, ölümde) insan yanında dostlarını arar. Sendika işçilerin birliği olduğu için iyi günde kötü günde yanındadır.

Sendika  sosyalleşmedir. Kadın işçilerin bir araya geldiği, öğrendiği, öğrettiği, eğlendiği, paylaştığı ortamlar hazırlar. Sendikanın sahibi işçidir. İşçilerin taleplerine hayat vermekle yükümlüdür.

Sendika güvendir. İçinde yaşadığımız toplumda insanlar kendilerine de yakınlarına da çevresine de güven duyamamaktadır. Oysaki güven kendiliğinden ortaya çıkmaz. Emek ister. Sendika işçi arkadaşlarına güvenmeye başladığın yerdir.

İşte 8 Mart, bu nedenle işçi kadınlar için önemli bir gündür. 1857 yılında Amerika’da grev yapan dokuma işçisi kadınların 8 saat çalışma ve insanca yaşam talebiyle ortaya çıkmıştır ve günümüzde de bu taleplerimiz devam edecektir.

Trexta işçisi kadınlar da sendikasında birlik olacak, hem hak ettikleri ücreti ve hakları alacaklar hem de hak ettiği saygıyı görecek. Birliği, güveni, dayanışmayı yaşayacak.

8 MART DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ KUTLU OLSUN

8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü aynı 1 Mayıs gibi işçi ve emekçilerin sömürüye ve baskıya karşı çıkışının ve mücadele kararlılığının simgesidir. İşçi sınıfının kendisine dayatılan çalışma koşullarına boyun eğmediğinin göstergesi, örgütlenmenin özgürlük, örgütlenmenin güç olduğunun ilanıdır.
                        Günümüzden tam 155 yıl önce 1857 yılının 8 Mart günü Amerika Birleşik Devletleri’nin New York şehrindeki dokuma fabrilarındaki 40 bin kadın işçi kendilerine dayatılan ağır çalışma şartlarına karşı yeter dediler,
                        Birleştiler ve GREVE gittiler.
                        16 saat çalışmaya, düşük ücrete, ağır çalışma koşullarına karşı çıktılar.
                        10 saatlik iş günü, daha iyi ücretler, kadınlara oy hakkı ve çocuk emeğinin korunması için önlemlerin                                    alınmasını talep ettiler.
                        Zenginliğini işçilerin alınterinin sömürüsünden elde edenler bu greve tahammül edemediler. Kolluk kuvvetleri işçilere ateş açtı, kadın işçilerin bir kısmı fabrikalara kilitlendi ve fabrikada çıkan yangında 129 kadın işçi can verdi.
                        Kanla, canla, emekle yoğrulan bu büyük mücadeledir ki günümüze kadar dünyanın her yerindeki işçileri etkilemiştir. Bu mücadeleler sayesinde yok sayılan kadın işçilerin sesini tüm dünya duymuştur.
                        1910 yılında 2. Enternasyonel Sosyalist Kadın Konferası’nda Alman işçi önderi Klara Zetkin’in önerisiyle Amerikalı dokuma işçilerinin mücadelesinin anılması için 8 Mart, Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak ilan edilmiş, 16 Mart 1977’de ise Birleşmiş Milletler tarafından kabul edilmiştir.
                      8 Mart dünyanın her yerinde işçi-emekçi kadınlar tarafından bir eylem ve mücadele günü olarak kutlanmakta ve kadınların, kadın işçilerin sorun ve taleplerini haykırdıkları, “örgütlüysek güçlüyüz-özgürüz” mesajını verdikleri, baskıya ve sömürüye karşı haykırdıkları bir gün olmuştur. Kampana Deri’de her türlü zorluğa göğüs geren kadınlar direnişlerinin 354.gün Savranoğlu Deri’de kadınlar ise 221.gününde direnişi sürdürmekte ve yine Billur Tuz, Hey Tekstil ve Samsun Gazi Devlet Hastanesinde kadınlar baskı ve sömürüye karşı mücadele etmektedirler.
                        Kadınlar bugün de iki kez baskı altındadır, iki kez ezilmektedir. İşyerlerinde çalışan kadınlara yönelik ayrımcılık özellikle sendikasız işyerlerinde üst boyuttadır. Kadın işçilere daha az ücret verilmekte, işyerinde psikolojik ve fiziksel taciz ve baskılar yaygınlık kazanmaktadır.
                        Kadına yönelik şiddet artmakta ve işlenen kadın cinayetleri giderek tırmanmaktadır. Bakanlık verilerine göre Türkiye’de kadın cinayetlerinde, 2002 ile 2009 yılları arasında yüzde 1400 artış yaşanmıştır. 2002 yılında öldürülen kadın sayısı 66 iken, 2010 yılında 1550  ve 2011 yılında bu sayı 1000’i aşmıştır. Kadına yönelik şiddeti bu düzen üretmekte ve bu düzenin değişmesi kadınların mücadeleye daha fazla katılması ve bulundukları her alanda evde, işyerinde örgütlenmesiyle mümkündür.
                        Kadın işçiler işyerinde örgütlü olurlarsa güçlü olabilirler, her türlü baskı ve ayrımcılığa karşı durabilirler. İşyerinde ayrımcılığa karşı çıkabilir, emeğinin karşılığını talep edebilir. Kendisine yönelik her türlü şiddete karşı durabilir. Ve toplumda ikinci sınıf vatandaş olmayı reddedebilir.
                        Bizler 8 Mart’ın tatil edilmesi için, kadın işçiler için eşit işe eşit ücret verilmesi için, kız ve erkek çocuklara eşit fırsat ve imkanların sunulması için, kreş hakkı için ve daha iyi çalışma koşulları için örgütlü mücadeleyi yükseltmeli, sömürüye ve baskıya karşı çıkmalıyız.
                        Güvenceli Ve Sendikalı Bir İş, Şiddetsiz Bir Yaşam İstiyoruz!
                        Kadınları  gericiliğe, savaşa, kadına yönelik şiddete, eşitsizliklere ve bu kirli düzenin ürettiği acılara                                    karşı hep birlikte mücadeleye çağırıyoruz